Słownik polsko-niemiecki. 2014.
rdzewieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk IIIa, rdzewiećeje, rdzewiećwiał {{/stl 8}}– zardzewieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} o przedmiocie żelaznym lub stalowym: niszczeć, pokrywając się rdzą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rdzewiejące śruby … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rdzewieć — ndk III, rdzewiećeje, rdzewiećwiał 1. «pokrywać się rdzą; niszczeć, będąc przeżeranym przez rdzę» Rdzewieją rurociągi. □ Stara miłość nie rdzewieje.przen. Rdzewiał jego talent. 2. książk. «przybierać kolor rdzy, stawać się brunatnoceglastym» W… … Słownik języka polskiego
rdzewienie — n I rzecz. od rdzewieć … Słownik języka polskiego
rdzawić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIb, rdzawić sięwi się {{/stl 8}}{{stl 7}} odznaczać się na tle rdzawym kolorem; przybierać rdzawy kolor; rdzewieć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieuchronnie zbliżała się jesień, drzewa rdzawiły się już mocno. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zardzewieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}rdzewieć I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
